Zwabbertiet en ijsbeer

Op campings maken we altijd heel snel contact met de naaste buren en voor één dag zijn we dan gezellige, gelijkgestemden. Omdat je nooit namen onthoudt en kampeerders uit zeer verschillende pluimage bestaan, leidt dat tot het geven van toepasselijke bijnamen.
Een vrouw van middelbare leeftijd toonde eens duidelijk tijdens het lopen aan dat ze onder haar dunne t-shirt geen bh droeg. In de vakantie wilde ze kennelijk van alle knellende conventies en snoerende lingerie bevrijd zijn. Laat maar hangen, leek de boodschap.
Het hele tepelzaakje wobbelde dus voortdurend ongelijk heen en weer, als ze van haar tent naar het sanitairgebouw wandelde. Daarom heette ze vanaf dat moment bij ons "Zwabbertiet".

Een Deense motorrijder verbleef volgens zijn zeggen 14 dagen op de camping, sliep in een piepklein tentje en leek alleen zijn motor te bezitten. Een zak afval lag naast zijn blauwe onderkomen, hij nuttigde alle maaltijden  in het dorp, kocht daar een zak koekjes plus een flesje Cola, reed weer terug en dat wàs het.
 Een man van weinig woorden, lag in zijn tent, stond er even naast, bekeek zijn motor van een afstandje aandachtig, streek over zijn kin, wandelde naar de bank voor de douches, sprak in zichzelf, nam af en toe plaats op de schommel en ijsbeerde met de handen op de rug over het terrein.
Douchen hebben we hem niet zien doen.
Twee weken op die plek? De vriendelijke, maar in zichzelf gekeerde man bracht het bij ons tot "de IJsbeer"