Bio-Bauer

Op zondag zijn alle winkels in de meeste dorpen en klein stadjes gesloten.
Alleen de Bäckereien zijn 's morgens open. Betekent op zaterdag voldoende fourageren, of zondags uit eten gaan.
We komen onderweg ook wel iets tegen waarmee we onze magen kunnen vullen. Op het platteland zijn hier en daar ook stalletjes met lokale produkten. Onverwacht trekt een open schuurdeur met bord "Bio-bauer"onze aandacht in het schijnbaar verlaten dorp. Alleen zoemende insekten geven enig geluid.
We stappen af bij de boerderij en lezen dat de Bauerladen alleen geöffnet ist am Freitag und Samstag.

Conclusie: gesloten. Het is zondag...
We zien in de open schuur echter eieren, een betaaldoosje en prijskaart. Een papiertje bij een bel roept op tot: "Klingeln"...We drukken op de knop. Geen reactie. Nog eens. "Hallo, jemand hier?"geroepen. Het blijft stil.
Annelies ontdekt dat de deur naar de inpandige, donkere voedselnering open van slot is. Alles wat je kunt eten, is er. We twijfelen en willen geld neerleggen voor 6 eieren. Plotseling komt er een ietwat slaperige boer uit de deur wankelen. Nee, al is hij gesloten, maar we kunnen best wel van alles kopen... Gauw verzamelen we eetbare spullen, betalen en proppen het verspreid in de tassen.
"Alles bio", zegt Annelies. Dat maakt het voor haar wel weer extra goed op deze Tage des Herren...

Scheiße

Aan het romantische riviertje de Eider bij Breiholz ontvouwen we ons lichtgewicht, gele onderkomen op een van de weinige, vlakke plekken.
Hoe kun je een camping runnen, waarvan het grootste deel uit vrij schuine hellingen bestaat? Wie gekampeerd heeft, weet dat het voortdurend 's nachts naar elkaar toe rollen of in je slaapzak naar onder zakken heel vervelend is...
Rond 07.00 u. wekt zwaar motorgeronk ons uit een diepe slaap. Het wordt gauw duidelijk dat de dragline die op het terrein staat aan het werk gaat. Knarsepiepend kruipt de ijzeren beul naar de waterkant, waar 50 cm dikke palen op een chaotische berg gereed liggen.
Vlakbij die werkplek staat de oranje, eenpersoonstent van een Duitser, die heel onaangenaam verrast scheldend uit zijn nylon flappen kruipt.
"Scheiße!", was zijn commentaar en narrig pakte hij zijn gebeuren op om het in veiligheid te brengen.
De draglinemachinist, zijn speelgoed verlaten hebbend, was intussen naar  boven bij ons gekomen en legde uit dat de campingbeheerder wel rekening mee had moeten houden met zijn vroege werk.

Het bleek allemaal mee te vallen. De tent had niet verplaatst hoeven worden, want de machinist was een waar artiest in het palen pakken, neerzetten en de grond in drukken.
Hij kon wel een glas bier met zijn ijzeren klauwen zonder morsen verplaatsen.