In het kleine dorpscafé zitten zo na het middaguur alleen wat mannen aan het bier die zich vermeien met onverstaanbaar geleuter.
"Twee grote koffie", maak ik duidelijk aan de bar, daarbij taalkundig geholpen door een bezoeker die drie woorden Engels weet.
Grote koffie, omdat een regulier bakkie in Portugal zo ongeveer een gevulde vingerhoed betreft.
De man knabbelt intussen aan iets dat op een stuk doorgebakken spek lijkt en aangezien ons fietsrondje hongerig maakt, vraag ik wat het is.
"Fish", antwoordt hij.
Gebakken mootjes op een schoteltje.
Ik wijs de barjuf naar de korstige lekkernij en steek twee vingers op.
Koffie met vis. Hoezo, gek?
In de hoek schreeuwt een tv een kennelijk belangrijke motorrace de bar in, terwijl wij hier en daar kleine graatjes uit de zoetwatervis plukken.
Het smaakt ons goed en bestellen alles nòg een keer: koffie met vis.
Een andere lekkernij is daar een bord vol huisjesslakken, zien we op een bord aan de muur
Net zo groot als alikruken.
Ik neem van het slakkenprijsbord een foto en reken gelijk af: 4 koffie en 4 vis: 4,40 euro
Een bijna beschamend lage prijs, die we afkopen met een leuke fooi.
Grote koffie, omdat een regulier bakkie in Portugal zo ongeveer een gevulde vingerhoed betreft.
De man knabbelt intussen aan iets dat op een stuk doorgebakken spek lijkt en aangezien ons fietsrondje hongerig maakt, vraag ik wat het is.
"Fish", antwoordt hij.
Gebakken mootjes op een schoteltje.
Ik wijs de barjuf naar de korstige lekkernij en steek twee vingers op.
Koffie met vis. Hoezo, gek?
In de hoek schreeuwt een tv een kennelijk belangrijke motorrace de bar in, terwijl wij hier en daar kleine graatjes uit de zoetwatervis plukken.
Een andere lekkernij is daar een bord vol huisjesslakken, zien we op een bord aan de muur
Net zo groot als alikruken.
Ik neem van het slakkenprijsbord een foto en reken gelijk af: 4 koffie en 4 vis: 4,40 euro
Een bijna beschamend lage prijs, die we afkopen met een leuke fooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten