Vooruit met de geit en nieuwe sporen

Ons motto voor 2018 was: " Vooruit met de geit !" 

Nou, dat hebben we gedaan! We hebben geweldige fietsvakanties gehad in Portugal, Denemarken en weer op Fuerteventura (lees en kijk op dit blog). Tussendoor werken we (nog steeds) en genieten we van onze families, in het bijzonder van Nora, Peters kleinkind en van vele lieve vrienden/vriendinnen en wederzijdse buren.

Middels Peeetjes tekening wensen wij jullie vanuit onze fietsvisie "Nieuwe Sporen" om in 2019 interessante einddoelen te bereiken. 

We realiseren ons, soms extra benadrukt door trieste gebeurtenissen nabij ons dit jaar, dat we intens moeten genieten van wat op ons pad komt. Hierbij ook een beeldende samenvatting van onze fijne momenten bij wederzijdse familie tijdens Kerst en van onze laatste trip. Wij hopen, dat de uitstraling van deze voor ons gelukkige 5 minuten film jullie het volgend jaar mag vergezellen. 

Koffie met zonder

Net over de grens met Duitsland lopen we als verzopen katten een koffietent binnen en bestellen wat bruin sop met lekkernijen. Annelies toont haar betaalkaart om af te rekenen, maar plastic geld blijkt hier niet geaccepteerd te worden. De mededeling daaromtrent - Bezahlung nur cash - was, lekker handig, alleen leesbaar vanuit de binnenzijde.
Vijftig meter verderop verwees een bord naar een bank, dus Annelies dacht snel even wat flappen te tappen, totdat duidelijk werd wat voor soort bank het was...

Contant geld hebben we in Denemarken opgemaakt, dus nu rijst een probleem waar de buffetjuffrouw ook geen oplossing voor heeft. We moeten het volgeladen laden dienblad weer teruggeven, maar een Duitse heer brengt tegelijkertijd uitkomst: "Ich bezahle das."
We nemen blij zijn aanbod aan en vragen om zijn bankkonto. Eerst wuift hij terugbetaling weg, maar overhandigt even later toch zijn visitekaartje met gegevens.
Een Finanz und Handelskontor beheert hij. Wellicht zelf handelend in financiële produkten, kan hij zich die €6,70 wel veroorloven.
We danken deze Herr herzlich und wünschen ihm weiter einen schönen Tag.
Aardige mensen, die Duitsers...

Ivan en Regina

Inderdaad, Ivan, de wat Russisch klinkende naam, behoort een Oekraïner toe. Regina zelf komt uit Moskou.

Beiden met een drukke baan verhuren ze voor twee nachten hun luxe huis vlak bij de ferry naar Jutland. 

Met een eigen kamer, eigen toilet en gedeelde badkamer is dat andere koek dan een 2-persoons tentje. Het weer is er naar om onderdak te zoeken. 

De 6 km naar de dichtstbijzijnde supermarkt leverden ons  zelfs een hoosbui op. De ultieme test voor onze regenjackies. Alles daar buiten was doorweekt.

Onze hosts zijn meestal weg en we mogen in hun huiskamer genieten van de ruimte. 

Een chihuahua-langhaar, trippelt dan zenuwachtig in het rond. Het mormeltje, ter grootte van een hoogpotige cavia,  blijkt niet echt gelukkig met ons gezelschap. 

De nuffige "langhaar" blijkt kaalgeschoren, behalve zijn koppie en bek. 

Net als Nora, voorzien van  een verticaal staartje met lintje midden op zijn schedel, lijkt deze de styling gelaten te ondergaan als vleesgeworden speeltje. 

Komen de vriendelijke eigenaren thuis, dan trekken we ons terug in onze slaapkamer.  Maaltijden bereiden en nuttigen gaat dan net zo. Beurtelings wisselden we van plek.

Privacy voor beide partijen.

Pipo of Klukkluk

Als het stevig gaat regenen, dan zoeken we m.b.v. booking.com ergens onderdak. Alhoewel er veel informatie geleverd wordt, blijven er steeds verrassingen.
We boeken een B&B en melden ons rond 15.30 u. bij een alleenstaand huis met tuin. De vrouw des huizes biedt verschillende mogelijkheden: een levensechte Klukkluk-teepee, waar wel tien bedden in een kring staan, een kamertje in hun huis en nog een soort Pipo-huifkar achter in de tuin.

Het wordt de laatste, omdat daar de meeste privacy is.
Opvallend: geen water, geen toilet, wel wifi, stroom en een tv.
De toilet met bad moeten we delen met de bewoners in hun huis.

De eigenaar draagt zijn haar in een lange staart, die past bij het feit dat hij jarenlang met paarden en huifkar heeft rondgetrokken om over de indianen te vertellen.
Die liefde voor de Noord-Amerikaanse indianen zit vooral tussen zijn oren, want hij is nog nooit op de prairies geweest...
Het ontbijt de volgende ochtend nuttigen we bij droog weer, na heel wat nachtelijke regen, onder een appelboom.
Onze hosts dragen leuk opgemaakte plateaus aan met veel kleine smeerseltjes en liflafjes.
Eerst eens een grote bak koffie.
En nog een.
Wat een luxe na wekenlang havermout voor de tent...

Tien jaar fietsen

Een fiets werkt tegenwoordig ongeveer nog net zo als 100 jaar geleden. Op wat aardige snufjes als versnellingen en betere materialen na dan.
Spierkracht en motivatie zijn zelfs gehéél gelijk gebleven.
Maar onze oriëntatie, contacten, informatiestroom en planning gaat echter heel wat anders de laatste 10 jaar.
Reden we vroeger op papieren kaarten met schaalaanduiding, waarop we rekensommen moesten loslaten, nu tikken we twee plekken op een schermpje aan en we kunnen diverse ingetekende trajecten oproepen.

Zocht je vroeger op goed geluk een camping? Nu google je "campings in de buurt van (stad X)" en direct tonen icoontjes de tentplaatsen. Met uitgebreide faciliteiten.
Regen voorspeld en je wilt niet kamperen? Booking.com spuwt een lijst van motels, hotels, hostels uit met gegevens. Na onderling overleg reserveert een duimdruk binnen 5 minuten een kamer.
Wel of niet aanbetalen, met of zonder ontbijt, bad of balkon? Plaatje van het interieur? Je ziet het allemaal op handpalmformaat.
Rijst er twijfel over de afslag in een bos die we moeten nemen? Dan wijst een pijltje op de smartphone waar we zitten en mekkert: "Neem de volgende afslag links..."
Satellieten, straalzenders, gigabites, 4G, wifi.
Wanneer komt de tijd dat je met een fiets op reis gaat, die zelf stuurt en remt, alsmede naar keuze via WW (=WorldWifi) je elektro-statisch geladen frame een steile helling helpt optrappen?

Feestje!

Een van de weinige regenbuien brengt ons bij een van de tafels in de tv-kamer van de camping waar we ons dagelijks biertje legen en op de tablets rondfiedelen.
Een 20-koppige Deense familie heeft op die dag een verjaardag te vieren en laadt langzamerhand de lange tafel vol met lekkernijen.

Na een kleine toespraak begint de gemeenschap gezellig te eten en te keuvelen, waarna wij, om ze wat ruimte te geven,  verkassen we naar een andere hoek.
De moeder van de jarige stond plotseling voor ons met twee twee broodjes en nodigde ons uit die op te tassen tot een heuse hamburger.
Met een biertje!
Wat een gastvrijheid.

The movie: Water of love!